ขนุน ๑ หมายถึง [ขะหฺนุน] น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ชนิด Artocarpusheterophyllus Lam. ในวงศ์ Moraceae มีนํ้ายางขาว ผลกลมยาวราว ๒๐-๕๐ เซนติเมตร ภายนอกเป็นหนามถี่ ภายในมียวงสีเหลืองหรือสีจําปา รสหวาน กินได้ แก่นสีเหลือง เรียกว่า กรักใช้ต้มเอานํ้าย้อมผ้า, พันธุ์ที่มียวงสีเหลือง เนื้อนุ่มแต่ไม่เหลวเรียก ขนุนหนัง, พันธุ์ที่มียวงสีจําปา เนื้อนุ่ม เรียก ขนุนจําปาดะ,ส่วนพันธุ์ที่มียวงสีเหลือง เนื้อเหลวเรียก ขนุนละมุด.
น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Artocarpus lanceifolius Roxb.ในวงศ์ Moraceae เกิดในป่าดิบ.
น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Artocarpus altilis Fosberg ในวงศ์Moraceae ใบใหญ่เป็นแฉก ๆผลมีเมล็ดมาก กินได้ พันธุ์ที่ผลไม่มีเมล็ด เรียก สาเก เนื้อกินได้.
[ขะหฺนุน] ดู ใบขนุน (๑).
ดู ใบขนุน (๑).
น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Palaquiumobovatum Engl. ในวงศ์Sapotaceae มีนํ้ายางขาวจับเป็นก้อนแข็งเมื่อผสมกับยางอื่น ๆ ใช้ยาเรือได้.
ก. เอาฟันเน้นเพื่อให้แตก เช่น ขบเมล็ดแตงโม, เอาฟันเน้นกัน เช่นขบฟัน; กัด เช่น หมาใดตัวร้ายขบบาทา. (โลกนิติ); อาการที่เมื่อยปวดเหมือนมีอะไรบีบหรือกดอยู่ที่ตรงนั้น เรียกว่า เมื่อยขบ,ลักษณะของสิ่งที่ยังเข้ากันได้ไม่สนิท ยังปีนหรือเกยกันอยู่ เช่นบานประตูขบกัน; อาการที่เล็บมือเล็บเท้ายาวจนกดเนื้อข้างเล็บเรียกว่า เล็บขบ.
ก. แสดงอาการโกรธเมื่อยังทําอะไรเขาไม่ได้.